„2237 DNI” to projekt prezentujący historię Ireny Lasoty, która ponad 70 lat temu została zesłana na Syberię, historię brutalną i bolesną, jednak przepełnioną czystym pięknem opisywanych miejsc, krajobrazów, wydarzeń i ludzi.

Głównym celem jaki mi towarzyszył była próba rozrysowania trasy tej wieloletniej tułaczki, która trwała łącznie tytułowe 2237 dni, odnalezienie, zarówno w pamięci pani Ireny, jak i na mapach (polskich, pruskich, rosyjskich, kazachskich itd.), wszystkich miejsc, w których się w tym okresie pojawiła. Te, których nie udało mi się zlokalizować, postanowiłem wrysować w własnoręcznie stworzone mapy, będące jedynie moim wyobrażeniem o tych przestrzeniach, interpretacją słów pani Ireny, a co za tym idzie – próbą ich zmaterializowania, chociażby w geście kartograficznym. Całości towarzyszą rysunki miejsc, roślin, przedmiotów, które ściśle wiążą się z każdym miejscem oraz fragmenty opisujących je tekstów. Wszystko zostało zamknięte w formie ponad stu stronicowego albumu/książki.

Album prezentowany jest wraz z instalacją dźwiękową, składającą się z fragmentów nagrań, na których Irena Lasota opowiada swoją historię. Drugim istotnym elementem projektu jest przywołanie najważniejszego atrybutu tej konkretnej podróży, czyli kamieni kolejowych.

Praca ta stanowi zarówno próbę „spisania” i zachowania tej historii, próbę uchwycenia ulotnej pamięci, jak również dookreślenia i zmaterializowania miejsc, których dotyczy, a w konsekwencji – przekazania jej dalej. Projekt ten odnosi się też do prezentowania tego typu historii, stawia pytanie o ich autentyczność, czy – tak jak w tym kontekście – jest ona prawdą historyczną, zniekształconą przez wiele lat opowieścią pani Ireny, czy wreszcie – tylko moją interpretacją jej słów.